Harry Mulisch

Het was 2001 en ik zat op dezelfde school als Harry ooit ook zat. In de bibliotheek presenteerde hij op kartonnen wijze zijn nieuwste boek (Siegfried). In een rebels moment sleurden wij Mulisch de bibliotheek uit. Onder onze armen, rennend door de gangen, het meisjestoilet in. De congierge stond op het bordes naar Mulisch te kijken die nu achter het raam stond. Omdat wij niet vonden dat Harry tot z'n recht kwam in de, toch al sterk meurdende, meisjestoiletten, sleurden we 'm in een onoplettend moment via de oude-talen-zolder het dak op, waar Mulisch preikte als een ware schrijver des vaderlands, totdat het begon te regenen.